Dorian Reid

1. Imię: Dorian

2. Nazwisko: Reid

3. Pseudonim: wśród wojskowych znany jest jako Lis; a oprócz tego posługuje się wieloma fałszywymi imionami

4. Wiek: 18 lat

5. Pochodzenie: Arrydia

6. Grupa: Arrydyjczycy

7. Ranga: Zwykły Obywatel

8. Zawód: Można rzec, że jest handlarzem, włamywaczem, informatorem i złodziejem w jednym. Tak naprawdę Dorian podejmuje się niemal każdego zadania. W jego kieszeniach można znaleźć przeróżne towary - często i takie nie całkiem legalne - zdobyte w różnych częściach kraju, a także jego sąsiadów. Jakim cudem w jego posiadanie wchodzą takie zdobycze? Tego przenigdy nie zdradzi, ważne jednak jest to, że handluje nimi, a handlarzem jest zawziętym i swoje towary ceni dość wysoko. Okazjonalnie podejmuje się też prac takich jak włamywanie się do domów czy kradzież przedmiotów (o zabójstwo, na szczęście, nikt go jeszcze nie prosił). Z jego usług zazwyczaj korzystają prości ludzie, choć i bogatsza cześć społeczeństwa składa mu oferty, prosząc oczywiście o jak największą dyskrecję. Od czasu do czasu pomaga w sklepach przyjaznych mu obywateli lub dostarcza przesyłki czy przekazuje wiadomości - praca ta jednak nigdy nie trwa na tyle długo, by zapewnić mu stały dochód.

9. Wygląd: Jest szczupłym, z pozoru chuderlawym młodym mężczyzną, o wzroście nie przekraczającym 175 centymetrów. Przenikliwe zielone oczy, w których zawsze lśni figlarny błysk. Nierówno przycięta czupryna okala jego sympatycznie wyglądającą twarz, a rudawobrązowe kosmyki sterczą mu w niemal wszystkie strony. Zazwyczaj sam je strzyże, nie mogąc sobie pozwolić na profesjonalne usługi fryzjerskie. Blada cera, na której miejscami widoczne są drobne plamki piegów. Jest okazem zdrowia i jest wyjątkowo sprawny fizycznie, choć mieszka głownie na ulicy, przy czym zawsze stara się dbać o swój wygląd, by nie wyglądać na żebraka.
Ubiera się... specyficznie. Części jego garderoby (często po prostu skradzione) nie zawsze pasują do siebie, nie tylko pod względem stylu, ale również kolorystyki. Najbardziej lubi swoje długie ciemne spodnie, koszulę w kolorze butelkowej zieleni i wysokie, czarne buty. Ubiór ten doskonale sprawdza się w ucieczkach przed wojskowymi kundlami. Najważniejszym, a zarazem najbardziej charakterystycznym elementem jest jego płaszcz - długi, bordowy, zawierający mnóstwo kieszeni zarówno na zewnątrz, jak i w środku, miejscami jednak załatany, bo płaszcz ten liczy już swoje lata.

10. Charakter: Na pierwszy rzut oka - bezczelny, niedojrzały, dziki nastolatek, który myśli tylko o robieniu kawałów. Ale jaką inną postawę mógłby przybrać chłopak, który stracił rodzinę i dach nad głową? Jest pozytywnie nastawiony do życia, a na jego twarzy niemal zawsze gości uśmieszek. Już w bardzo młodym wieku nauczył się doskonale radzić sam i nie polegać na innych, co umożliwiło mu przetrwanie na ulicy. Stara się odsuwać uczucia na dalszy plan, choć jego zachowania i tak są kierowane miłością do swojej rodziny. Tak naprawdę mocno przywiązuje się do ludzi, na których mu zależy i będzie bronił ich do końca. Żywi bardzo opiekuńcze uczucia względem swojej młodszej siostry. Uwielbia robić kawały wojskowym i alchemikom, do których nie żywi pozytywnych uczuć, a dzięki jego sprytowi za każdym razem udaje mu się wybrnąć z opresji. Momentami jednak bywa zbyt samolubny, zdarza mu się przechwalać i wywyższać ponad innych. Jest bardzo zdeterminowany, często przekłada swoje własne interesy ponad wszystkie inne. Ma wiele twarzy i zdolny by był stanąć po "złej" stronie, gdyby tylko umożliwiło mu to osiągnięcie własnego celu. Pomimo swojego młodego wieku jest już dobrym handlarzem; potrafi wycenić swoje usługi i targować się tak, by ustalona cena była korzystna dla niego. Zdarza mu się najpierw mówić, potem myśleć nad konsekwencjami. Sprawnie też obraca się wokół prawdy i fałszu, potrafiąc kłamać patrząc komuś prosto w oczy. Potrafi jednak zachować się również jak dżentelmen, choć towarzystwo kobiet często powoduje u niego pewne młodzieńcze skrępowanie. W gruncie rzeczy to jest to tak naprawdę dobry człowiek (choć niektórzy mieszkańcy twierdzą, że przydałaby się w jego życiu kobieca dłoń).

11. Historia: Dorian urodził się na północy South State, bardzo blisko stolicy, toteż rodzina i miejscowość, z której pochodził nie należała do tych najbiedniejszych. Ojca nigdy nie poznał - ponieważ należał od do wojska, został wysłany na patrol w East State. Oficjalna wersja brzmiała, że pewnej nocy Aidan Reid zamarzł z zimna (a była to wyjątkowo sroga zima), ale mieszkańcy utrzymują, że został zamordowany przez konspirantów z Państwa Północy. Dorian dorastał więc pod opieką matki, wraz ze swoją siostrą Emmą, trzy lata od niego młodszą. Żyło im się dobrze, mimo tego, iż dom Reidów od czasu do czasu odwiedzany był przez żołnierzy zmierzających z lub do Samadu. Jako obywatele Arrydii, mieli obowiązek ich gościć dopóki nie odzyskają sił.
Dorian miał piętnaście lat, gdy kilka żołnierzy Zjednoczonej Armii Arrydii, wspomaganych przez dwóch alchemików, wparowało do domu Reidów, wyrzucając ich na bruk. Do tej pory nie wiadomo czy działali pod wpływem nadzwyczajnych sił czy też mieli oficjalny nakaz. Karen, Emma i Dorian Reid zostali posądzeni o współpracę z samadzkimi rebeliantami. Nikt się wtedy nie zastanawiał, że jest to niemal niemożliwe zważając na to jak daleko znajdowali się od granicy z Samadem. Cała rodzina została zapakowana do specjalnego wozu z zamiarem zawiezienia ich do obozu pracy w South State. Dorianowi udało się zbiec; jego matka nie miała jednak tyle szczęścia - została postrzelona podczas ucieczki i wkrótce zmarła z powodu odniesionej rany. Tymczasem Emma - biedna, mała Emma! - została zabrana do obozu pracy. Dorianowi nie udało jej się odratować, podobnie jak rzeczy, które zostały w byłym domu rodziny Reidów.
Przez pewien czas podróżował po całej Arrydii, wkrótce też rozpoczął swoją karierę jako handlarz. W tym też czasie został znienawidzony przez wojskowych, którym nieustannie robił złośliwe kawały. I och, jakże był pewny, że alchemicy pragną go pojmać i zamknąć w swoich laboratoriach. Zawsze jednak udawało mu się zręcznie umknąć ich łapskom. Żył na ulicy, choć czasem ta czy inna sympatyczna osoba zapraszała go do swojego domu na noc. Zyskał sympatię wśród wielu mieszkańców, szczególnie tych biedniejszych, i już wkrótce znany był jako handlarz, złodziej i informator. Za cel w życiu postawił sobie uratowanie Emmy - bo niemal fizycznie czuł, że jego siostra żyje i czeka na niego.
Zawsze będzie czekała.

12. Inne:

• potrafi czytać i pisać... choć prawdę mówiąc nie idzie mu to wyjątkowo sprawnie
  
• zawsze nosi przy sobie wisiorek z odłamkiem ametystu, który należał do jego siostry. Nigdy go nie sprzedał, choć wart jest maleńką fortunę
  
• zdarza mu się gorzej widzieć na lewe oko (nieostry, zamglony obraz), ale bagatelizuje sprawę i nie prosi o pomoc medyczną
  
• sprawnie posługuje się wszelakimi nożami i sztyletami, potrafi włamywać się niepostrzeżenie do domów
  
• lubi spędzać czas na łonie natury
  
• ceni muzykę